Oysa nasıl da hazırdı, teni tırnaklarıyla değil, avuç ayasıyla seveni sevmeye…
Belki ateş sönmüştü ama isli bir duman kalmıştı ardında, gözyaşı niyetine…
Kendi ateşinde yanmış, şimdi içli içli öksürüyordu aşkın küllerinde…
Zamansız bir “ikili yalnızlıklar” hikâyesi,
KİMİ TERK ETTİYSEM UNUTAMADI/KİMİ SEVDİYSEM BİR DAHA HİÇ ARAMADI
Belki ateş sönmüştü ama isli bir duman kalmıştı ardında, gözyaşı niyetine…
Kendi ateşinde yanmış, şimdi içli içli öksürüyordu aşkın küllerinde…
Zamansız bir “ikili yalnızlıklar” hikâyesi,
KİMİ TERK ETTİYSEM UNUTAMADI/KİMİ SEVDİYSEM BİR DAHA HİÇ ARAMADI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder